Д-р Ханибал Лектор е  измислен лик од серија романи од авторот Томас Харис. Лектор е сериски убиец кој ги јаде своите жртви. Пред неговото апсење, тој бил почитуван форензички психијатар,по неговото затворање, агентите на ФБИ Вил Греам и Кларис Старлинг го консултираат за да им помогнат да најдат други сериски убијци.

За улогата во филмот „Кога јагнињата ќе стивнат“,  Антони Хопкинс во улога на Лектор како еден од двајцата главни антагонисти во филмот,  е добитник на Оскар во 1992 година за најдобар машки актер.

Но,своевиден Ханибал Лектор постои, се вика Роберт Модсли. Тој е најопасниот сериски убиец на сите времиња, живее во  затвор во самица од 1974 година со максимално обезбедување каде ќе остане до својата смрт. Денес има 70 години  и е во самица во стаклен кафез од 1979 година. Тој изјавил „повторно ќе убие ако биде ослободен“, а завршил во самица откако убил три лица додека служел доживотна затворска казна за убиството на Џон Фарел во 1974 година. Овој човек се смета за најопасниот човек во Велика Британија, а го нарекуваат „вистинскиот Ханибал Лектор“. Роберт живее 44 години во затворот Вејкфилд во изолиран и непробоен стаклен кафез, со димензии 5,5х4,5 метри. Единствената природна светлина што ја добива е во времето кога треба да излезе надвор на задолжителни вежби, но тој не одржува контакт со ниту еден од затворениците, само шесте стражари кои го чуваат. Единствениот мебел во неговата ќелија се маса и стол од компримиран картон, а тоалетот и мијалникот се цврсто прикачени на подот. Креветот на Модсли е бетонски камен, а вратата е направена од цврст челик, која се отвора во кафез во ќелија. Кафезот е опкружен со дебели проѕирни акрилни листови и има мал отвор на дното низ кој чуварите ги пренесуваат неговите оброци. Роден е во Токстет (Ливерпул) во јуни 1953 година и ги поминал раните години во  сиропиталиште со тројца негови браќа. Неговата мајка била зависна од кокаин, а татко му имал проблеми со алкохолот. Нивниот татко со години ги изложувал на физичко малтретирање. Некогаш бил затворен во соба шест месеци, а единствената посета била кога татко му влегувал во собата да го претепа. На 16 години бил префрлен кај старател во Лондон, период во кој почнал да користи кокаин и марихуана. За да плати дрога почнал да се занимава со проституција. По неколку обиди за самоубиство, тој бил принуден да побара психолошка помош. На лекарите им рекол дека слушнал гласови кои му рекле да ги убие родителите. Признал и дека бил сексуално злоставуван како дете. Неговите жртви биле убијци и педофили. Убивал само криминалци, ладнокрвно и брутално, дотогаш невидено. Неговото прво злосторство и единственото злосторство што го направил надвор од затворот е на 21 година. Педофил по име Џон Фарел го контактирал за секс. Фарел му покажал неколку фотографии од децата кои ги малтретирал и на тој начин го ослободил бесот на Модсли, кој многу насилно го задавил. Модсли бил осуден на доживотен затвор, а експертите препорачале дека никогаш не треба да биде ослободен поради неговите страшни психички проблеми. Тоа злосторство го одведело во психијатриската болница Бродмур. Таму го извршил своето второ монструозно злосторство. Во 1977 година, тој се договорил со друг затвореник и успеале да го затворат Дејвид Чесман, осуден за педофилија, во неговата ќелија. Девет часа го мачеле до смрт.Ова злосторство било причина тој да биде префрлен во Вејкфилд каде биле сместени најопасните затвореници во земјата. Но, тоа не го спречило и во 1978 година извршил уште две убиства. Првиот од нив бил Сални Дарвуд, осуден за мачење на неговата сопруга. Го повикал во ќелијата и го избодел до смрт. Подоцна,тргнал во лов на уште една жртва и успеал.Тоа Бил Робертс, затворен поради силување на седумгодишно девојче. Модсли го убил така што му влетал остра вилушка во увото и мозокот. Официјални лица сведочеле дека тој го изел мозокот на својата жртва. Ова никогаш не било докажано, но од тогаш па натаму Молдсли ќе биде познат како „Ханибал Канибал“. Кога Модсли се уверил дека Робертс е мртов, мирно му пришол на затворскиот чувар и му рекол дека ќе има  двајца помалку  на вечера и дека нема долго да се чека за следните убиства. По овие злосторства, тие нашле  начин да го спречат повторно да повреди некого и изградиле ќелија со изолација од куршуми во подрумот на затворот. Ќелијата била наречена „стаклен кафез“ бидејќи била многу слична на затворот во кој се чувал филмот Ханибал Лектор. Во 2000 година тој побарал скратување на периодот кога треба да биде во изолација, но бил одбиен. За подобро да се справи со осаменоста, тој побарал дозвола да игра табла со чуварите или да му дадат папагал, а доколку не му дозволат, да му дадат капсула со цијанид за да му стави крај на животот. Својот 64 роденден го поминал во играта „Call of Duty“.

Во едно интервју тој рекол: „Веќе не се надевам на ништо. Не ми е гајле за ниту еден од полицајците и тие се грижат само кога ќе ја отворат вратата да се вратам во ќелијата што е можно поскоро. Мислам дека полицаецот може да застане и да поразговара малку со мене, но никогаш не го прави тоа. Ова е како да се враќам во моето детство, во собата во која бев затворена шест месеци и постојано ме прогонува“.