Дали сте слушнале за Амиши?

Народ познат по својот едноставен начин на живот кој се спротивставува да ги прифати многуте придобивки на модерниот начин на живот и технологија.
Историјата на црквата Амиши започна со еретиците во Швајцарија и Алзаските анабаптисти во 1693 година, предводени од Јаков Аман (1656-1730). Движењето Амиши беше именувано по него. Амишите  дошле во САД во 18 век, барајќи верска толеранција и плодна земја. Оттогаш, околу 227.000 од нив се населиле во 22 американски држави и Канада. Најголемата заедница на Амиши е во Пенсилванија. Покрај англискиот, повеќето од Амишите од Стариот ред го зборуваат препознатливиот германски јазик од Пенсилванија, кој е мешавина од германски и холандски. Нивниот начин на живот  фасцинира – дека некој може да го живее животот на ваков начин и покрај прогресот, во склад со природата и она што таа го нуди. Дали знаете дека тие се сметаат за најздрави луѓе во светот? Еве неколку интересни информации за нив :

Не брзаат кон иднината.

Иако сите прифатија модерен начин на живот, во САД постои народ кој во својата бајковита средина живее според правила кои се несфатливи за современиот човек.

Некој сосема поинаков свет!

Додека повеќето луѓе користат Фејсбук, и додека  девојките се нервозни дали да облечат фустан со змија или крокодилски дезен на матурата, некаде во Пенсилванија, Амишите живеат целосно далеку од модерниот начин на живот.

Не возат скапи автомобили, а во вагони галопираат за модерниот свет, а се на само неколку часа од Њујорк, кој нуди буквално се…И додека туристите се возат во луксузните автомобили и во нив ечи гласот на Ријана, ја гасат жедта со кока-кола и се фотографираат со најновите камери, тие поминуваат покрај нив со наведнати глави бидејќи нивната религија не дозволува да се фотографираат.

Тоа се религиозни групи кои ја нагласуваат скромноста, семејството и заедницата и живеат во населби во 22 американски држави и Канада. Амишите немаат иста религија, а нивната заедничка врска е главно германско потекло.

Различни во се!

Има разлики и меѓу Амишите. Некои дури возат автомобили и ги нудат своите фарми како туристички атракции, додека други не сакаат никаква комуникација. Јаваат коњи, немаат струја во куќите, а децата одат во приватни училишта и завршуваат само осум одделенија, а додека не се венчаат работат на семејната фарма.Повеќето од нив зборуваат три јазици – користат дијалект на холандски дома, користат германски за време на молитвите, а на училиште учат англиски, кој го користат кога разговараат со туристи.

Тие не користат огледала

Девојките и жените се облекуваат во скромни фустани со долги ракави, над кои носат наметки и престилки. Никогаш не ја потстрижуваат косата и ја врзуваат во пунџа. Имаат бела капа на главата ако се во брак, а црна ако не се. Не носат накит и не користат големи огледала.Мажите носат темни костуми без ревери, црни чорапи, чевли и црна или сламена капа. Немаат мустаќи, но откако ќе се венчаат мора да пуштат брада.

Семејството е најважно

Семејството е центарот на светот за Амишите и изборот на партнер е најважната одлука во нивниот живот. Момчињата и девојчињата почнуваат да бараат сопружници по 16-годишна возраст. Кога ќе наполнат дваесет, се наближува денот на свадбата. Но, за да може парот да се венча, и двајцата мора да бидат од црквата која ги подготвува за заеднички живот. Еден млад човек прашува една девојка дали ќе се омажи за него, давајќи и порцелан или часовник. Младите ја чуваат тајната до јули или август и дури потоа им кажуваат на родителите за нивните планови.

Венчаница и погребна облека

Во недела сите се собираат во црквата и на тој ден се најавува дека парот сака да се венча. По богослужбата, таткото на невестата го објавува датумот на венчавката и ги повикува присутните да дојдат. За тоа време, девојката подготвува вечера и тие ја поминуваат вечерта заедно додека нивните родители не дојдат да се сретнат. После тоа имаат само неколку дена да ја подготват свадбата.Венчаницата на невестата не е бела, туку сина. Сè на неа мора да е ново и самата изработува скромен фустан, кој нема чипка, детали, вел или цвеќиња. Венчаницата подоцна се користи за секоја свечена пригода, а на крајот вообичаено е да се закопа во неа. Младоженецот носи црн костум, бела кошула, вратоврска и капа.Денот на свадбата на Амишите започнува во четири часот наутро. Иако е свадба, мора да се измолзат кравите, а сите други задолженија да се завршат пред да дојдат гостите. Целата церемонија се одвива во куќата на невестата.

Тие не учествуваат на избори

Амишите остануваат надвор од сите општествени трендови и, иако се во Америка, како да не се дел од неа. Плаќаат даноци затоа што се обврзани со закон, но не учествуваат на избори, не сакаат државни пензии и не сакаат здравствена заштита за постарите граѓани.

Назад во реалноста

Кога ќе се вратите во Њујорк по ова искуство, повторно се среќавате со гужви, брзање, нови колекции по излозите на скапите продавници и трчање за долари. Со еден збор до раскошот и бедата на модерниот начин на живот. Амишите, далеку од градската гужва, живеат мирно и достоинствено…